Bench, Jollibee naman sa I-Witness

Kanina, nang ihatid kami ng Kuya ni Mhay sa terminal pabalik sa Maynila, dumaan ang kotseng sinasakyan namin sa Jollibee sa tapat ng terminal, at ang kasama naming dalawang taong gulang na nakababatang kapatid ni Migmig ay napabulalas ng “Jollibee!”–pero siyempre, hindi pa buo ang salita. Sa tingin ko, ang Jollibee ang isa sa mga salitang may tatlong pantig na pinakaunang natututunan ng mga batang Pinoy, lalo na ng mga taga-lungsod.

Naalala ko tuloy si Piolo, ang anak ni Ate Nikki na may-ari ng carinderia na kinakainan ko dati sa Novaliches. Mula sa Jabi, naturuan ko siyang bigkasin nang buo ang Jollibee. Tunay ngang bahagi na ng panlasang Pilipino ang Jollibee.

Sana nga lang, ayusin nila ang kanilang customer service, ang kanilang delivery, at gawing pare-pareho ang lasa ng kanilang mga pagkain kahit sa magkakaibang branch.

Nabanggit ko sa taas ang batang si Piolo, kaya’t naalala ko naman si Piolo Pascual–na masayang panoorin kapag katambal si Judy Ann Santos (at hindi si Sam Milby, hehe). Nang tumambay ako noong isang linggo sa updated website ng clothing brand na Bench, na may Forums page na, nagulat ako nang makita ko ang larawan niya. Akala ko noong una, si Milby iyon. Si Piolo pala talaga. Mabuti nama’t may pamalit na sila kay Richard Gomez, na nakiuso na sa pagtakbo ng mga artista sa Senado.

Nang ikuwento ko ang balitang Bench na ito sa pinsan kong si Jay, na fan din ng proyektong ito ni Bench Chan, naikuwento rin niya sa akin ang di-kamurahan niyang sinturong Bench na mahigit isang buwan pa lamang ay halos maputol na. Payo ko tuloy sa kanya, mga shirt at pantalon na lamang ang bilhin namin sa Bench, dahil siguradong japorms na, matibay pa.

Naikuwento ko ang dalawang astig Pinoy brands na ito–na di lamang malaking bahagi ng negosyong Pinoy, kundi nakaukit na rin sa kultura at kamalayang Pilipino–dahil pagkatapos ng kwento naming mga magniniyog sa Coco-Loka, ang mga Pinoy brands naman ang itatampok ng I-Witness mamayang gabi. Kabilang nga sa mga ito ang mga paborito kong Bench at Jollibee, at ang National Bookstore.

TATAK NG BAYAN
Sa I-Witness ni Sandra Aguinaldo
Ngayong Lunes: Ika-5 ng Marso, 2006

Papaano nagiging tatak ng bayan ang isang maliit na negosyo?

Alamin ang sagot ngayong Lunes sa I-Witness ni Sandra Aguinaldo. Babalikan ni Sandra ang simpleng simula ng mga higanteng kumpanya ngayon gaya ng Jollibee, National Bookstore at Bench.

Mula sa isang maliit na tindahan ng sorbetes sa Cubao ay naging pinakamalaking fastfood chain sa Pilipinas ang Jollibee, na binuo ng pamilyang Tan Caktiong. Aalamin ni Sandra Aguinaldo kung paano napalapit ang Jollibee sa puso ng Pinoy – mula sa kinaaaliwang mascot ng mga bata hanggang sa pagkaing “langhap-sarap” sa nakatatanda.

Makikilala rin ni Sandra Aguinaldo ang nanay sa likod ng tagumpay ng National Bookstore. Taong 1942 nang buksan ni Socorro Cancio-Ramos ang kauna-unahang National Bookstore sa Escolta, Manila. Dinanas na ang giyera, pinagdaanan ang martial law at tatlong EDSA revolt, pero hindi natinag ang National bilang “bookstore ng bayan.”

Dati’y imported lamang ang gustong sinusuot ng mga Pinoy teenager, pero nagbago ang lahat nang mauso ang Bench ni Ben Chan. May mga katangian ang damit na tatak Bench na nakahuli sa kiliti ng Pinoy.

Ang sikreto sa likod nitong mga “Tatak ng Bayan”, abangan sa I-Witness ngayong Lunes ng hatinggabi sa GMA.