Kalayaan

Ika-106 na Araw ng Kalayaan na raw natin ngayon. Pero maraming nagtatanong: “Anong kalayaan?” Kasi naman, kapag binasa mo ang The Act of Declaration of Philippine Independence ay makikita mo ito ang bahaging ito tungkol sa ating bandila:

“…. and the colors of Blue, Red, and White, commemorating the flag of the United States of America, as a manifestation of our profound gratitude towards this Great Nation for its disinterested protection which it lent us and continues lending us.”

Sigurado akong hindi ganyan ang gusto ni Andres Bonifacio. (Nabanggit nga pala ang bahaging ito tungkol sa watawat sa isang artikulo tungkol kay Apolinario Mabini.)

Kunsabagay, sa pagturing ng kasalukuyang liderato natin sa Great American Nation, iisipin mong kamakailan lang isinulat iyan. Diskumpyado alng ako sa bahaging “disinterested.” Ibabahagi ko lang sa inyo ang isang kanta:

Huwad na Kalayaan

May kalayaan ba kung bayan
Ay dumaraing sa hirap?
Kung kayamanan ay hawak ng dayuhan
At masa ay salat
Kung manggagawa ay dusta
At magsasaka ay inaapi
Huwad, sadyang huwad ang kalayaan
Kung ang bayan ay ganyan.

May kalayaan ba kung bayan
Ay may gapos sa kamay?
Kung ang katotohanan
At katarunga’y nilulupig
Laksang nagtatanggol
Ay pinarurusahan at inuusig
Huwad, sadyang huwad ang kalayaan
Kung ang bayan ay ganyan.

Gapos ay lagutin, kamao ay itaas
Tumindig ka?t kamtin ang kalayaan
Hirap ay lunasan, pang-aapi ay wakasan
Ang bayan ay ipaglaban

Ang bayan ay ipaglaban.

Ayon sa Philippine Revolution Web Central, “ang kantang ito’y nilikha sa Stockade 4, Camp Crame noong Hunyo 12, 1975 upang iprotesta ang huwad na kalayaan.” Panahon pa ng Batas Militar pa pala ito ginawa. Pero parang bagay pa rin sa panahon ngayon, ‘di ba?