Ang StarStruck at mga Alaala ng Kabiguan at Tagumpay

Noong Biyernes na gabi ay nalaman na kung sino-sino ang 14 na maglalaban-laban para ituring na ultimate survivors sa palabas na StarStruck ng GMA-7.

Habang umaawit ang singer na si Kyla, ipinakita ang masasayang mukha ng mga pinalad. Isiningit din ang video ng mga nabigong makasali sa final 14. Kabilang ang anak ni Eddie Gil sa mga umuwing luhaan.

Ang mga eksenang ito ay nakapagpaalala sa akin sa panahong ako ay mas bata pa. Siguro ay kasing-edad ko noon ang mga teenager na sumali sa StarStruck ngayon. Salitan ang pagtikim ko noon ng tamis ng tagumpay at pait ng kabiguan.

Pero hindi ito mga kuwento ng pagnanais na maging artista. Sa halip, mga karanasan ito ng pagsisikap na itanghal na pinakamahusay na mag-aaral sa iba’t ibang academic competitions sa aming lalawigan.

Ganoon din sa mga StarStruck contestants ang hitsura namin tuwing pagkatapos ng mga contest: may mga abot-tenga ang ngiti at mayroon ding mga mangiyak-ngiyak.

Ang totoo niyan, kadalasan ay malungkot akong umuuwi noon kapag panlalawigan na ang labanan. Ang laging nangunguna ay mga taga-Marinduque National High School, gaya nina PH Manguera at Cielo Lingon, at Khris Quindoza ng Marcopper High School. Bigo nga ako sa pangarap ko noon na maging division champion sa Math Olympiad, eh! Di ko malilimutan ang eksenang habang ikinalulungkot ko ang pagkatalo ay nakita ko sa mas mataas na lugar si Khris–na kung di ako nagkakamali ay siyang nanalo sa kompetisyong iyon–na nakatanaw sa malayo, sa posisyong para bang classic pose ng isang taong nagtagumpay.

Pero hindi riyan nagtatapos ang aking kuwento, kung paanong hindi nagtatapos sa di pagkakasali sa final 14 ang pangarap ng mga natalo sa StarStruck. Sapagkat sa pagkakapasa ko sa UP College Admission Test at pagpasok sa Unibersidad ng Pilipinas, hulaan ninyo kung sino-sino ang mga naging pinakamalalapit kong kaibigan sa UP Moriones, organisasyon ng mga taga-UP na Marinduqueño.

Oo, kabilang sa kanila sina Khris, PH, at Cielo! Ang mga dating hinahangaan at kinaiinggitan ko, sa bandang huli pala ay makakasama ko rin. At sa mga pagkakataong iyon, pare-pareho na kaming kabilang sa piling grupo ng mga estudyanteng natatanggap at nagtatapos sa Unibersidad ng Pilipinas.